Doživljaji tokom psihodramskih susreta na specifičan i diferencijalan način aktiviraju ljudsku kreativnost, pomažući u radu na konfliktima i u pronalaženju novih rješenja. Ove odlike psihodrame se ostvaruju i u okviru individualnog tretmana kao i u okviru grupne psihoterapije. Bitno je, međutim, da se u individualnom tretmanu napravi razlika između somato-psihičke aktivnosti, koja se ostvaruje na psihodramskoj sceni ordinacije prihvaćanjem i igranjem određenih uloga i scenske aktivnosti tokom metaperspektivne simbolizacije, koja se realizira na radnom stolu pomoću kamenčića i drvenih kocki, a još je važnije imati u vidu različitosti indikacija prilikom primjene ovih metoda. Metaperspektivna simbolizacija kao terapijski rad ostvaren kamenčićima i drvenim kockama nedovoljno je sistematizirana i prikazana u psihodramskoj literaturi. 

Zbog različitih efekata i različitih indikacija bitno je da se u psihodrami razlikuje somato-psihički scenska aktivnost od metaperspektivne simbolizacije kao terapijske aktivnosti.